اگر کسی را می شناسید که اختلال شخصیت مرزی (BPD) دارد، ممکن است متوجه شده باشید که هرچه این فرد مسن‌تر می شود (در اواخر ۳۰، ۴۰ سالگی)، به نظر می‌رسد که عوارض و نشانه‌ها با تکرار و شدت کمتری روی می دهند.

در حقیقت، این یک پدیده معمول در بین افراد دارای اختلال مرزی است و به موضوع اصلی تحقیقات در میان متخصصان مراقبت‌های سلامت روان و روانپزشکان تبدیل شده است.

دلایل بالقوه‌ای برای کاهش علائم BPD با بالارفتن سن

در حالی که پژوهشگران دقیقا مطمئن نیستند که چرا علایم اختلال شخصیت مرزی با گذشت زمان کاهش می‌یابد، برخی متخصصان دلایل بالقوه ای را مطرح کرده‌اند، از جمله زوال علائم، فراگیری دانش و آگاهی، اجتناب از وابستگی و دوری کردن از روابط نزدیک. این موضوع می‌تواند هم به عوامل زیست‌شناختی و هم عوامل محیطی مرتبط باشد.

زوال علائم BPD

برخی متخصصان گمانه‌زنی کرده‌اند که تقلیل و کاهش علائم اختلال مرزی، به دلیل این است که این نشانه‌ها به طور طبیعی "زوال می‌کنند"، و یا اینکه این افراد به سادگی به تناسب بالغ‌تر شدن از تمایل به بروز این علایم گذر می کنند. به طور خاص، تحقیقات نشان داده‌اند که علائم تکانش گری BPD، به احتمال زیاد در طول زمان رو به زوال می گذارند. این نتایج با این مشاهده که به طور کلی، افراد در سن‌های بالا در رفتارهای تکانشی[۱] کم‌تر درگیر می‌شوند، حتی اگر اختلال مرزی نداشته باشند، مطابقت دارد.

ممکن است همان طور که به بلوغ بیشتری می رسیم و بزرگتر می شویم، انگیزه درگیر شدن در رفتارهای بی محابا و تکانشی به آرامی از بین برود و به ما اجازه ‌دهد تا تصمیمات سنجیده‌تر و عقلانی‌تری اتخاذ کنیم. همان طور که مهمانی‌های شبانه جذابیت خود را برای بسیاری در دهه‌های چهل و پنجاه زندگی از دست می‌دهد، رفتارهای تکانشی و بی پروا در اختلال مرزی نیز می تواند به طور طبیعی کمتر شود.

فراگیری دانش و آگاهی در BPD

دیگر متخصصان بر این باورند که علائم اختلال شخصیت مرزی ممکن است به این دلیل کاهش یابد که با مسن‌تر شدن، یاد می‌گیرید چگونه علائم خود را بهتر مدیریت کنید. برای برخی افراد، این فراگیری ممکن است نتیجه درمان متمرکز باشد، اما برای دیگران، ممکن است نتیجه یادگیری طبیعی باشد که ناشی از رویارویی با چالش‌های زندگی است.

از راه کسب تجربه و امتحان گزینه‌های مختلف درمانی و به کار بستن مهارت‌های مقابله، قادر خواهید بود شدت و حدت علائم و نشانه‌ها را کاهش دهید و قبل از آغازشان، آن‌ها را کنترل کنید. این روند مشابه یادگیری هر مهارت دیگری است که با تمرین‌های بیشتر در طول زمان، به کاربستن آن آسان و آسان‌تر می‌شود.

اجتناب از روابط نزدیک در BPD

در نهایت، کارشناسان گمانه‌زنی کرده‌اند که علائم اختلال مرزی فروکش می‌کند، چون به دلیل گذشت زمان فرد می تواند یاد بگیرد که از شرایط و وضعیت‌هایی که این علائم را تحریک می‌کنند، اجتناب کند. به عنوان مثال، برای بسیاری از افراد دارای BPD، مشکلات در روابط بین فردی، شدیدترین واکنش‌ها و عوارض را تحریک کرده و بروز می دهد. در نتیجه، این افراد ممکن است به طور کلی شروع به اجتناب از روابط بین فردی[۲] به منظور کاهش اضطرار و مرارت خود کنند. این موضوع به عنوان "تنها و آسوده"[۳] بودن مورد اشاره قرار گرفته‌است.

در حالی که برخی افراد رسیدن به موفقیت‌هایی را از طریق این روش گزارش کرده‌اند، ولی به ندرت یک گزینه درمانی مناسب و قابل اطمینان در نظر گرفته می‌شود. کناره گیری و زندگی منزوی داشتن، به عنوان رویکردهای صحیح برای اختلال شخصیت مرزی در نظر گرفته نمی‌شود، بلکه نقشی در کاهش بسامد[۴] علایم و نشانه‌ها ایفا می‌کند.

دیدگاه دیگری در مورد ارتباط سن و سال و علائم BPD

مهم است که توجه کنیم که برخی از کارشناسان بر سر این مساله بحث می‌کنند که کاهش علایم بیماری، به سن و سال شخص ربط دارد و یا مدت زمانی که او دچار اختلال مرزی بوده است. به بیان دیگر، سن افراد است که عوارض و نشانه‌ها را تحت تاثیر قرار می دهد، یا طول مدتی که آن‌ها BPD داشته‌اند؟

همچنین مهم است که بدانید، در حالی که اختلال شخصیت مرزی اغلب به عنوان یک اختلال جوانی[۵] در نظر گرفته می‌شود، گروهی از افراد با سن بالاتر (۴۰ تا ۶۰ ساله)، دارای معیارهای این اختلال بوده اند؛ این موضوع در مطالعه‌ای در نشریه تحقیقات روان‌پزشکی[۶] بیان شده است.

در این تحقیق مطرح شده است که افراد مسن‌ترِ دارای اختلال شخصیت مرزی، احتمال بیشتری داشت احساس پوچی مزمن[۷] را نشان دهند و مراتب بالاتری از ضعف و اختلال اجتماعی داشته باشند. با این حال احتمال کمتری وجود داشته که دچار رفتار تکانشی شوند، به خود آسیب برسانند، یا در تغییر حالات روحی خود نوسان سریعی داشته باشند.

سخن پایانی

در حالی که به نظر می‌رسد پیوندی بین سن و سال و کاهش نشانه‌های اختلال شخصیت مرزی وجود دارد؛ ولی تحقیقات هنوز علت دقیق آن را شناسایی نکرده اند. مشخص نیست که آیا این موضوع نتیجه رشد شخصیتی و بلوغ طبیعی است و یا تغییراتی در شیمی مغز و اعصاب[۸] در طول زمان رخ می‌دهد. دانشمندان همچنان به دنبال ارتباط و وابستگی این موارد هستند، چرا که در آینده ممکن است تاثیر قابل‌توجهی بر تشخیص و درمان افراد مبتلا به BPD، داشته باشد.

در واقع اگر تغییری در شیمی مغز و اعصاب وجود داشته باشد، می‌تواند به این معنی باشد که داروهایی می‌توانند ساخته شوند که مشابه این اثر را ایجاد و به کاهش علایم کمک کنند.

 

[۱] Impulsive Behaviors
[۲] Interpersonal Relationships
[۳] Comfortably Alone
[۴] رارکت - یلاوتم دمآ و تفر
[۵] Younger Adulthood Disorder
[۶] Journal of Psychiatric Research
[۷] Feelings of Chronic Emptiness
[۸] Brain Chemistry